تاریخچه چای کادی

یک کیسه چایظرفی برای نگهداری چای است. هنگامی که چای برای اولین بار از آسیا به اروپا معرفی شد، بسیار گران بود و زیر کلید نگه داشته شد. ظروف مورد استفاده اغلب گران قیمت و تزئینی هستند تا با بقیه اتاق نشیمن یا سایر اتاق های پذیرایی هماهنگ شوند. از آشپزخانه آب گرم می آوردند و توسط مهماندار خانه یا زیر نظر او چای درست می کردند.

اولین نمونه ها در اروپا، چینی چینی است که از نظر شکل شبیه شیشه های زنجبیل است. آنها دارای درپوش یا درپوش به سبک چینی هستند و معمولاً آبی و سفید هستند. آنها تماس نگرفتند چایقوطی ها تا حدود سال 1800

در ابتدا، تولیدکنندگان بریتانیایی از چینی ها تقلید کردند، اما به زودی اشکال و زیور آلات خود را ابداع کردند و بیشتر کارخانه های سفالگری کشور برای عرضه این مد جدید به رقابت پرداختند. اوایلقابلمه های چای از ظروف چینی یا سفالی ساخته می شدند. طرح‌های بعدی دارای تنوع بیشتری در مواد و طرح‌ها بودند. از چوب، خاکستر، لاک‌پشت، برنج، مس و حتی نقره استفاده می‌شد، اما مواد نهایی معمولاً چوب بود و چوب‌های ماهون، گل سرخ، چوب ساتن و سایر چوب‌های جعبه‌ای گرجستانی باقی ماندند. اینها معمولاً بر روی برنج نصب می‌شدند و با دکمه‌هایی به رنگ عاج، آبنوس یا نقره منبت کاری می‌شدند. نمونه های زیادی در هلند وجود دارد که عمدتاً سفال دلفت است. همچنین تعدادی کارخانه در بریتانیا وجود دارد که کیسه های با کیفیت بالا تولید می کنند. به زودی شکل در چینی صادر شده از چین و معادل آن در ژاپن ساخته شد. قاشق شیرینی، معمولا نقره ای، یک قاشق بیل مانند بزرگ برای چای است که اغلب دارای کاسه های فرورفته است.

به عنوان استفاده ازچای قوطی قلع افزایش یافت، ظروف جداگانه برای چای سبز و سیاه دیگر ارائه نشد و کابینت های چای چوبی یا فنجان های چای با درب و قفل به دو قسمت، اغلب سه قسمتی تقسیم شدند. در اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19، کادوهای ساخته شده از چوب ماهون و گل سرخ محبوب بودند. شرکت Bender کادوی Louis Quinze را با پنجه و پای توپی و روکشی عالی شیک می کند. جعبه های چوبی غنی و به وضوح مشخص هستند، منبت ها ساده و ظریف هستند، و فرم ها برازنده و محجوب هستند. حتی شکل تابوت مینیاتوری از تقلید شدید از سبک امپراتوری که در خنک‌کننده‌های شراب یافت می‌شود تا به ندرت داشتن پاهای پنجه‌دار و حلقه‌های برنجی متغیر است، و لذت‌بخش تلقی می‌شود.